Kora wiązu czerwonego. Znacie? Możecie nie znać, ponieważ niezbyt często jest stosowana w diecie BARF.
Parę słów o wiązie czerwonym
Wiąz czerwony (Ulmus rubra Muhl.) – gatunek drzewa z rodziny wiązowatych (Ulmaceae). Występuje w Ameryce Północnej, od kanadyjskiej prowincji Quebec po Karolinę Południową w Stanach Zjednoczonych.
Właściwości lecznicze tego drzewa były znane i cenione od dawna. Od zawsze, Indianie północnoamerykańscy stosowali korę wewnętrzną tego drzewa (korę znajdującą się między korą oraz drewnem, i w której krążą soki roślinne) w celach medycznych: leczenie bólu gardła, kaszlu, podrażnień przewodu pokarmowego oraz wielu różnych ran i zapaleń skórnych.
Kora wiązu czerwonego jest bogata w skrobię i śluz (materia roślinna, która absorbuje dużo wody), co pozwalało zarówno Indianom jaki i europejskim osadnikom zrobić z niej produkt żywnościowy. W epoce amerykańskiej wojny secesyjnej, chirurdzy wojskowi stosowali w wielu przypadkach, niezwykle powszechnie, okłady z kory wiązu angielskiego, w celu leczenia ran u żołnierzy. Od XIX wieku do lat sześćdziesiątych wieku XX, kora angielskiego wiązu była częścią oficjalnej farmakopei Stanów Zjednoczonych, jako środek emulgujący, łagodzący dla błony śluzowej, a także jako środek przeciwkaszlowy.
Mimo że przeprowadzono bardzo niewiele badań na temat wiązu czerwonego, to wiemy, że kora wewnętrzna tego drzewa zawiera śluz, któremu przypisujemy główne właściwości terapeutyczne, przede wszystkim w leczeniu zapaleń i podrażnień wewnętrznych i zewnętrznych.
Kora wiązu czerwonego w diecie BARF
Wspaniałe właściwości wiązu czerwonego mogą znaleźć zastosowanie również w diecie naszych zwierząt ponieważ ma pozytywny wpływ na błonę śluzową żołądka i jelit. Wytwarza warstwę ochronną dlatego ma działanie korzystne w przypadku ostrych i przewlekłych biegunek, a także przy chronicznych zaparciach. Działa kojąco, rozkurczowo i przeciwzapalnie, reguluje trawienie, łagodzi efekt podrażnionych jelit. Kora wiązu czerwonego ma również lekkie działanie moczopędne, więc należy zachować ostrożność przy stosowaniu u zwierzaków, które są bardzo odwodnione.
Jednak należy pamiętać o tym, że kora zaburza wchłanianie wartości odżywczych z przewodu pokarmowego, dlatego przed podaniem tego suplementu konieczne jest zachowanie odstępu czasowego przed czy po posiłku. Suplementu tego nie podajemy wraz z pożywieniem ani tuż przed. Najkorzystniej podać suplement ok 30-60 minut po posiłku.
Produkt Lilly’s Bar zapakowany jest w praktyczne plastikowe opakowanie. Sam suplement ma postać bardzo drobnego proszku, w kolorze jasnobrązowym. Kora wiązu czerwonego ma delikatny ale charakterystyczny zapach. Ciężko porównać do jakiegoś konkretnego zapachu, jednak wyczuwalny jest aromat orzechowo-drzewiasty. W smaku produkt raczej neutralny, z lekkim orzechowym posmakiem. Psy czy koty nie powinny mieć problemu ze spożyciem tego suplementu.
Jak podawać korę wiązu czerwonego?
Dawkowanie: 1/3 łyżeczki x 3-4 razy dziennie
Proszek należy rozpuścić w odrobinie wody (ok 5-10 ml). Po rozpuszczeniu powstaje gęsta papka, którą należy podać psu czy kotu.
Metody podawania są dowolne. Najwygodniej podać strzykawką bezpośrednio do kociej czy psiej paszczy. Jednak w przypadku moich kotów sprawdziła się metoda ubrudzenia łapek papką. Koty ją po prostu zlizywały z łapek.
Opracowanie: : Jagoda Fedyniak